125 lat,

Szwajcaria: Koleje Retyckie – 125 fascynujących lat w drodze

3.9.15 mm 0 Comments

 
Bernina Express

Od 125 lat Koleje Retyckie (RhB) podróżują po największym kantonie Szwajcarii – Gryzonii. Przedsięwzięcie, które rozpoczął otwarty w 1889 r. odcinek z Landquart do Klosters, jest dzisiaj siecią torów biegnącą przez wysokogórski krajobraz o łącznej długości 384 km. Dzięki dwóm pociągom panoramicznym – Ekspresom Bernina i Lodowcowemu, Koleje Retyckie roztaczają czar wśród turystów z całego świata. Linie kolejowe ze spektakularnymi budowlami – wiaduktami i tunelami, jak nigdzie indziej, tworzą idealną harmonię z przepięknym krajobrazem. Od 2008 r. linie Bernina i Albula wpisane są na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.


 Za początek budowy linii kolejowej w Gryzonii można uznać kolej wąskotorową Landquart – Davos projektu Holendra Willema Jana Holsboera. Już w 1889 r. przejezdny był odcinek z Landquart do Klosters, który rok później sięgał do Davos.  Sieć Kolei Retyckich powiększała się stale dzięki budowie dalszych odcinków – do St. Moritz, Disentis/Mustér i Scuol-Tarasp oraz stworzeniu linii Arosa i Bernina. Ostatnim dotychczasowym etapem poszerzenia sieci kolejowej było otwarcie linii i tunelu Vereina 19 listopada 1999 r. Tunelem na tej trasie mogą jeździć pociągi przewożące samochody na specjalnych platformach. Ten, dostępny również w zimie, odcinek to symbol dzisiejszych nowoczesnych i niezawodnych Kolei Retyckich. Dotyczy to również przewozu towarów. Około 700 000 ton ładunków transportowanych jest rocznie przez kolej w Gryzonii. Dzięki temu spełnia ona swoją ekologiczną funkcję – oszczędza mieszkańcom tego regionu oraz odwiedzającym go turystom emisji spalin 100 000 samochodów ciężarowych. 

Turystyczna atrakcja

 

 

Mieszkańcy Gryzonii żyją z turystów – ten znany cytat z wypracowania jednego z miejscowych uczniów jest w pełni zgodny z prawdą i dotyczy również Kolei Retyckich. Turyści bowiem stanowią 80% pasażerów RhB. Wspaniałe widoki, wyjątkowa inżynieria i kuszące promocje sprawiają, że kolej w Gryzoni jest uwielbiana nie tylko przez miłośników tego środka transportu. W ofercie nie brakuje autentycznych składów z ery parowozów, pociągów z lat trzydziestych oraz nowoczesnych wagonów panoramicznych, jak te w znanych na całym świecie pociągach – Ekspresie Bernina i Ekspresie Lodowcowym.  Około 10 milionów pasażerów rocznie rozkoszuje się wyjątkową atmosferą podczas jazdy pociągiem przez Gryzonię.


Dziedzictwo UNESCO  – arcydzieło inżynierii kolejowej

7 lipca 2008 r. linie Albula i Bernina należące do Kolei Retyckich zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Tym samym Koleje Retyckie w regionie Albula/Bernina stały się trzecimi kolejami na świecie, po Semmeringbahn w Austrii i kolei Darjeeling w Indiach, które noszą ten zaszczytny tytuł. Odcinek wpisany na Listę UNESCO jest, z technicznego punktu widzenia, niezwykle innowacyjnym przykładem ujarzmienia wysoko alpejskiego krajobrazu i należy do najbardziej spektakularnych kolei średniotorowych na świecie. Do szczególnego znaczenia odcinków Albula i Bernina przyczyniają się również otaczające je widoki. Z jednej strony są to imponujące obiekty kolejowe, z drugiej, jest to różnorodność otaczającego je krajobrazu. Architektura kolejowa doskonale wpisuje się w miejscową topografię. www.rhb.ch/unesco

Dzień otwartych drzwi
10 maja 2014 r. Koleje Retyckie będą świętować swoje 125-lecie w zakładzie w Landquart. Na gości czekać będzie tabor kolejowy ze 125-letniej historii kolei w Gryzonii oraz wiele innych atrakcji. www.rhb.ch/125-jahre

Kamienie milowe ze 125-letniej historii Kolei Retyckich
Kamienie milowe ze 125-letniej historii Kolei Retyckich
1889 Otwarcie odcinka Landquart – Klosters
1890 Otwarcie odcinka  Klosters – Davos
1895 Kolej Landquart-Davos Bahn (LD) zmienia nazwę na Koleje Retyckie
1896 Otwarcie odcinka  Landquart – Thusis
1903 Otwarcie odcinka  Reichenau – Ilanz
1903 Otwarcie linii Albula Thusis – Celerina
1904 Otwarcie odcinka Celerina – St. Moritz
1907 Otwarcie odcinka  Bellinzona – Mesocco
1908 Otwarcie odcinka  Samedan – Pontresina
1909 Otwarcie odcinka  Davos – Filisur
1910 Otwarcie odcinka St. Moritz – Tirano (Linia Bernina)
1912 Zakup pierwszej elektrycznej lokomotywy
1912 Otwarcie odcinka  Ilanz – Disentis/Mustér
1913 Otwarcie odcinka  Engadinerlinie Bever – Scuol-Tarasp
1914: Wybuch I Wojny Światowej
1914 Otwarcie odcinka  Chur – Arosa
1922 Zakończenie elektryfikacji Kolei Retyckich
1921 – 1929 Zakup Ge 6/6 401-415 (Lokomotywa elektryczna tzw. krokodyl)
1925:                    Pozwolenie na ruch samochodów w Gryzonii
1926:                   Otwarcie odcinka Furka-Oberalp (Połączenie Gryzonii z kantonami Uri i Wallis)
1930 Inauguracja Ekspresu Lodowcowego
1939 – 1945:       II Wojna Światowa
1942 Fuzja Kolei Retyckich z koleją Chur – Arosa
1942 Fuzja Kolei Retyckich z koleją Bellinzona – Mesocco
1943 Fuzja Kolei Retyckich z koleją Bernina
1947 Zakup Ge 4/4 I 601-610 (BoBo I)
1958/65 Zakup Ge 6/6 II 701/707
1972/83 Zakup Ge 4/4 II 611 – 633 (BoBo II)
1973 Inauguracja Ekspresu Bernina
1979 Współpraca z  Hakone-Tozan-Railway
1982:                   Otwarcie tunelu Furka-Basis (Ekspres Lodowcowy może kursować przez cały rok)
1989 Koleje Retyckie z okazji 100-lecia zostają pomalowane na czerwono
1997 Elektryfikacja linii Chur - Arosa
1999 Otwarcie linii Vereina
2000 Wagony panoramiczne w Ekspresie Bernina
2003 Zamknięcie odcinka Bellinzona - Mesocco
2008 Wpisanie linii Albula oraz Bernina na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO


Wybrane liczby i fakty:
  • 120.000.000 CHF   rocznie inwestują Koleje Retyckie w infrastrukturę
  • 10.000.000   pasażerów rocznie korzysta z Kolei Retyckich
  • 672.000   ton ładunków jest rocznie transportowanych przez kolej w Gryzonii
  • 470.000   pojazdów rocznie transportowanych jest przez tunel Vereina
  • 100.000   samochodów ciężarowych rocznie zastępują Koleje Retyckie w przewozie ładunków
  • 19.042 m   to długość najdłuższego tunelu (Vereina)
  • 1 400   pracowników dba o komfort pasażerów
  • 592   mostów przejeżdżają Koleje Retyckie
  • 115   tuneli pokonują Koleje Retyckie
  • 103   stacji znajduje się na trasie Kolei Retyckich
  • 100%   wody z Gryzonii napędza elektryczne pociągi Kolei Retyckich
  • 89 m   wysokości ma najwyższy wiadukt (Wiesner)
  • 70‰   wynosi największe nachylenie terenu (na linii Bernina)
  • 30%   trasy Kolei Retyckich znajduje się na wysokości ponad 1 500 m n.p.m.
  • 30%   trasy Kolei Retyckich wpisane zostało na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO
  • 20%   trasy Kolei Retyckich tworzą wiadukty, tunele lub inne obiekty kolejowe
za: mojaszwajcaria.pl

0 comments:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)