Azulejo,
Malowanie azulejos jest tu ważną dziedziną sztuki, którą zajmują się także współcześni artyści (wystarczy spojrzeć na lizbońskie stacje metra). Tak jak kiedyś tworzą dzieła, którymi zachwyca się świat.
Powierzchnia azulejo może być jedno lub wielokolorowa, gładka lub z fakturą. Kiedyś okładano nimi elewacje budynków i wnętrza. Ich ilość i forma świadczyły o majętności rodziny zamieszkującej ozdobioną azulejo kamienicę. Praktycznie płytki chroniły elewację budynku.
Fakt, iż mogą być kolorowe zaprzecza przypuszczeniom niektórych etymologów, że nazwa azulejo pochodzi od słowa "azul" - błękitny. Dużo bardziej prawdopodobna jest wersja, że kolorowe płytki przywędrowały do Portugalii razem z Maurami, a ich nazwa pochodzi z arabskiego „al-zuleiq”, czyli mały polerowany kamyk używany do układania mozaiki.
Jednak nie w Portugalii, a w Hiszpanii pojawiły się azulejo jako pierwsze. Portugalczykom podobały się ozdoby, więc w połowie XV wieku zaczęli masowo sprowadzać je od sąsiadów. Popularność płytek sprawiła, że w Portugalii zaczęto otwierać własne manufaktury. Produkcja na dużą skalę rozpoczęła się XVII w, a azulejos zaczęły wypełniać całe wnętrza kościołów. Przedstawiano na nich głównie sceny z życia świętych. W pałacach natomiast układano płytki przedstawiające bitwy i łowy - często zabarwione satyrą.
Dzisiaj azulejo są w Portugalii wszędzie. Zobaczymy je na fasadach budynków użyteczności publicznej, ścianach królewskich pałaców i kościołów. Są też w nowoczesnych łazienkach i w postaci napisów na murach informujących turystów na jaką trafili ulicę. W parku można przysiąść na ławce, którą ozdabiają kolorowe ceramiczne płytki. Azulejo to cenny łup. Każdego roku dochodzi do kradzieży płytek z kościołów i fasad budynków, które później sprzedawane są na czarnym rynku.
Fot. smakiportugalii
Azulejo - skarb narodowy Portugalii
Malowanie azulejos jest tu ważną dziedziną sztuki, którą zajmują się także współcześni artyści (wystarczy spojrzeć na lizbońskie stacje metra). Tak jak kiedyś tworzą dzieła, którymi zachwyca się świat.
Powierzchnia azulejo może być jedno lub wielokolorowa, gładka lub z fakturą. Kiedyś okładano nimi elewacje budynków i wnętrza. Ich ilość i forma świadczyły o majętności rodziny zamieszkującej ozdobioną azulejo kamienicę. Praktycznie płytki chroniły elewację budynku.
Fakt, iż mogą być kolorowe zaprzecza przypuszczeniom niektórych etymologów, że nazwa azulejo pochodzi od słowa "azul" - błękitny. Dużo bardziej prawdopodobna jest wersja, że kolorowe płytki przywędrowały do Portugalii razem z Maurami, a ich nazwa pochodzi z arabskiego „al-zuleiq”, czyli mały polerowany kamyk używany do układania mozaiki.
Jednak nie w Portugalii, a w Hiszpanii pojawiły się azulejo jako pierwsze. Portugalczykom podobały się ozdoby, więc w połowie XV wieku zaczęli masowo sprowadzać je od sąsiadów. Popularność płytek sprawiła, że w Portugalii zaczęto otwierać własne manufaktury. Produkcja na dużą skalę rozpoczęła się XVII w, a azulejos zaczęły wypełniać całe wnętrza kościołów. Przedstawiano na nich głównie sceny z życia świętych. W pałacach natomiast układano płytki przedstawiające bitwy i łowy - często zabarwione satyrą.
Dzisiaj azulejo są w Portugalii wszędzie. Zobaczymy je na fasadach budynków użyteczności publicznej, ścianach królewskich pałaców i kościołów. Są też w nowoczesnych łazienkach i w postaci napisów na murach informujących turystów na jaką trafili ulicę. W parku można przysiąść na ławce, którą ozdabiają kolorowe ceramiczne płytki. Azulejo to cenny łup. Każdego roku dochodzi do kradzieży płytek z kościołów i fasad budynków, które później sprzedawane są na czarnym rynku.
Fot. smakiportugalii
0 comments: