Zimowe szlaki w Karkonoszach

Zimowy wyjazd w góry wielu osobom kojarzy się wyłącznie z szaleństwem na nartach lub desce snowboardowej. Ci, którzy nie przepadają za taką formą aktywności mogą spędzić czas inaczej. Karkonosze oferują wiele szlaków zimowych. Kiedy w okolicy dużo śniegu, można je pokonać pieszo, w rakietach śnieżnych lub na biegówkach.

W regionie karkonoskim znajduje się wiele szlaków turystycznych, które bez problemu można pokonać nawet zimą. Do wyboru są trasy różnej długości i o różnych stopniach trudności. Od ścieżek edukacyjnych, na które można wybrać się razem z dziećmi, po wymagające, czarne szlaki dla wytrwałych piechurów. Karkonosze określane są również mianem stolicy nart biegowych. Amatorzy tego sportu mają do dyspozycji kilkanaście szlaków odpowiednich dla mniej i bardziej doświadczonych narciarzy. Coraz większą popularnością cieszą się rakiety śnieżne, które pozwalają wędrować nawet po głębokim śniegu.

Jelenia Góra i Jeżów Sudecki



Na terenie gmin Jeżów Sudecki i Jelenia Góra, warto wybrać się na spacer ścieżką edukacyjną „Jak kropla skałę drążyła”. Szlak edukacyjny rozciąga się pomiędzy dwoma wieżami, owianymi długą i ciekawą historią, związaną z regionem karkonoskim. Trasa ścieżki przyrodniczej zaczyna się w Jeleniej Górze i prowadzi wzdłuż rzeki Bóbr, do Siedlęcina. Następnym przystankiem na ścieżce jest Wieża Krzywoustego, Borowy Jar, Cudowne Źródełko i obiekty hydrotechniczne na rzece Bóbr. Kolejnymi punktami na trasie są Schronisko Perła Zachodu, Jezioro Modre i Książęca Wieża Mieszkalna w Siedlęcinie. Trasa zaczyna się przy dworcu PKS, co ułatwia dotarcie na miejsce turystom nieposiadającym własnego środka transportu.

Jelenia Góra zimą oferuje turystom spacer żółtym szlakiem prowadzącym spod siedziby PTTK. Szlak rozpoczyna się w pobliżu dworca PKP i dalej ciągnie się przez Wzgórze Krzywoustego, ścieżką przyrodniczo historyczną, aż do Dworu Czarne.  Na terenie miasta atrakcją dla turystów jest Mały Jeleniogórski Trakt Śródmiejski. To świetna okazja do spaceru po mieście, połączonego ze zwiedzaniem. Spacer można zakończyć w jednej z licznych knajpek w rynku.

Piechowice

W Piechowicach znajdziemy wiele tras dla zaprawionych piechurów i osób, które na co dzień nie mają okazji do spacerów. Rozpoczynając wędrówkę z Piechowic przez osiedle Michałowice można się wybrać do Szklarskiej Poręby i Jagniątkowa. Spacerując ta trasą można dotrzeć do Śnieżnych Kotłów, Łabskiego Szczytu, Wielkiego Szyszaka, Szrenicy i innych karkonoskich szczytów. Co wytrawniejsi turyści mogą zaplanować wędrówkę po Karkonoszach z Piechowic aż na Śnieżkę i przełęcz Okraj lub czeską stronę gór. Po drodze koniecznie trzeba zejść na punkt widokowy "Złoty Widok" w Michałowicach - panorama Karkonoszy z tego miejsca jest niepowtarzalna.

Wyruszając z centrum miasta przez osiedle Górzyniec lub Piastów można podziwiać Góry Izerskie i wyznaczyć sobie za cel wędrówki następujące miejscowości: Świeradów, Kopaniec lub Starą Kamienicę. Poruszając się w stronę Gór Izerskich, po drodze, można podziwiać panoramę ze skalnych baszt "Bobrowe Skały" lub odwiedzić "Zakręt Śmierci" w Szklarskiej Porębie. Wszystko zależy od wyboru trasy.

Decydując się na przejście przez Piechowice Dolne, można wybrać 2 warianty: pierwszy to żółty szlak przez Cichą Dolinę, który prowadzi do Jagniątkowa i dalej w Karkonosze. Po drodze warto obejrzeć 700-letniego cisa i sztolnie z czasów II wojny światowej. Drugi to trasa szosą główną nr 366 lub ścieżką leśną powyżej tej szosy w kierunku Sobieszowa, gdzie znajduje się jeden z największych zabytków w historii naszego regionu - zamek "Chojnik".

Wzdłuż rzeki Kamienna, prowadzi łatwa trasa XVIII w. ścieżką Prellera, która prowadzi na "Wodospad Szklarki". Z wodospadu można kierować się dalej do Szklarskiej Poręby i w Karkonosze na Łabski Szczyt lub powrócić do Piechowic-Michałowic szlakiem zielonym.

Szklarska Poręba



W Szklarskiej Porębie piechurzy znajdą trzy całoroczne szlaki tematyczne. Magiczny Szlak Ducha Gór wiedzie wśród wzgórz i zielonych lasów w Dolinie rzeki Kamiennej. Trasa powstała z myślą o rodzinnych wędrówkach. W najbardziej interesujących punktach szlaku znajdują się granitowe głazy zawierające tajemnicze hologramy. Znaki są częścią gry terenowej, w której mogą wziąć udział starsi i młodsi spacerowicze.

Wędrówki z fraszką pozwalają spojrzeć na turystykę z nieco innej perspektywy. Duża Sztaudyngerowska  Trasa Turystyczna pozwala obcować z dziełami lokalnego mistrza krótkich form, Jana Sztaudyngera. Na trasie znajduje się 14 tablic informacyjnych. Na każdej z nich znajduje się informacja o autorze i fraszka jego autorstwa. Mottem trasy jest wiersz autora „Krajobrazy jak ziarnka”. Pokonanie całej trasy zajmuje od 7 do 10 godzin, ale ponieważ biegnie ona dookoła miasta, w każdej chwili można z niej zejść i wrócić do centrum.

Trzecim ze szlaków tematycznych Szklarskiej Poręby jest Szlak Waloński. Jego trasa prowadzi ze Szklarskiej Poręby Dolnej spod Kościoła Cmentarnego p.w. Matki Boskiej Różańcowej, obok Lipy Sądowej,  koło miejsca lokalizacji najstarszej huty szkła, doliną Kamieńczyka, następnie poprzez wodospad Szklarki, Starą Chatę Walońską, Muzeum Ziemi, Muzeum Wlastimila Hofmana, Złoty Widok, Grób Karkonosza, Chybotek i z powrotem na parkingi do Szklarskiej Poręby Dolnej.

Zimą warto wybrać się też do Stacji Turystycznej Orle lub Chatki Górzystów. Można tam dojść zarówno pieszo, jak i na nartach biegowych. Na Polanie Jakuszyckiej znajdują się trasy łatwe i dla zaawansowanych, dlatego “wędrowanie” na biegówkach jest praktycznie dla każdego.

Karpacz

W Karpaczu najpopularniejsze są trasy na Śnieżkę. W mieście wyznaczono kilka bardzo interesujących szlaków turystycznych. Najciekawszym z nich jest szlak niebieski, którego długość to około 11 km. Pokonanie trasy zajmuje około 3 godzin. Wędrówka tym szlakiem dostarcza wielu malowniczych widoków na Świątynię Wang, Polanę i krajobraz Kotła Małego Stawu. Po drodze warto zatrzymać się w schronisku "Samotnia”, gdzie można przysiąść i odpocząć, a przy okazji skosztować tradycyjnej kuchni.



Szlak zielony i żółty zadowoli amatorów pięknych, skalnych krajobrazów. Długość szlaku to około 5,5 km. Trasa jest dość trudna i dla niektórych męcząca. Droga wiedzie przez Dolinę Pląsawy, następnie rozwidla się na Przełęcz Karkonoską lub Równię pod Śnieżką. Trasa prowadzi przez malownicze krajobrazy Karkonoskiego Parku Narodowego aż do samej "Strzechy Akademickiej". Poniżej rozciąga się malowniczy widok na idealne tereny narciarskie, zwane Złotówą. Nazwa tego miejsca pochodzi od czasów poszukiwaczy złota i kamieni szlachetnych.

Najciekawsza droga prowadząca na szczyt Śnieżki, to czarny szlak o długości 9 km. Jego początek zaczyna się na poziomie Białego Jaru. Droga czarnego szlaku prowadzi do Karkonoskiego Parku Narodowego, następnie wzdłuż Złotego Potoku, który płynie poniżej. Na początku szlak może wydawać się uciążliwy i monotonny, lecz z czasem widoki stają się coraz piękniejsze. Na szczycie szlaku roztacza się piękny widok na panoramę całej Kotliny Jeleniogórskiej, Karpacz i koronę Śnieżki.

Zaprawieni piechurzy w Karpaczu znajdą jeszcze jeden czarny szlak, prowadzący przez Sowią Dolinę. Trasa jest trudna. Rozpoczyna się przy Kruczych Skałach, następnie prowadzi do Szerokiego Mostu i Sowiej Doliny. Sowia Dolina słynie z istniejących tam wyrobisk i sztolni, gdzie dawniej wydobywano wiele kamieni szlachetnych, minerałów i rud metali. Przy dobrej pogodzie Sowia Przełęcz gwarantuje wspaniałe widoki na całą Kotlinę Jeleniogórską i Karpacz. Kolejnym punktem na szlaku jest Czarną Kopa (1407 m), na której wierzchołku znajduje się bardzo dobry punkt widokowy. Końcowy odcinek prowadzi dość stromym czarnym Grzbietem na widoczną już od Czarnej Kopy piramidę Śnieżki. Cały odcinek Czarnym Grzbietem to odcinek widokowy, z którego roztacza się panorama na położony głęboko w dole Kocioł Łomniczki.

Karkonosze to region o bardzo dobrze rozwiniętej infrastrukturze turystycznej. Sieć szlaków turystycznych, prowadzących od atrakcji do atrakcji, od schroniska do schroniska, stwarza bardzo przyjazny klimat dla górskich wędrówek, nie tylko dla wprawionych piechurów. Warto się tu wybrać nie tylko latem, ale też zimą, kiedy na szlakach jest cicho i spokojnie.