Bałtyk,
Olandia zachwyca przede wszystkim przepięknymi krajobrazami, sielską atmosferą oraz długimi piaszczystymi plażami. Wyspa obfituje w niezwykle bogatą i różnorodną faunę i florę. Warto się wybrać do jednej z latarni morskich, z której roztacza się zapierający dech w piersiach widok na morze i wyspę. Krajobrazy Olandii przypominają nieco te holenderskie, za sprawą rozsianych po całej wyspie około 350 wiatraków. Charakterystyczne są również występujące tam wapienne skały.
Przedostać się na Olandię można dzięki sześciokilometrowemu mostowi prowadzącemu z miasta Kalmar przez morską cieśninę. Mostem Ölandsbron mogą poruszać się tylko samochody, ale co godzinę kursuje też autobus, który przewozi turystów wraz z ich rowerami.
Zanim wyruszymy na wyspę
Kalmar to jedno z większych miast w Smalandii, bogate w ciekawe obiekty architektoniczne m.in.: fortecę graniczną, drewnianą starówkę, imponującą katedrę oraz unikalną miejską drewnianą pralnię z lat 20-tych XX w.
Na szczególną uwagę zasługuje zamek kalmarski. Został on wybudowany w XII wieku. Później budowla została wzmocniona i zyskała sławę najbardziej niedostępnego zamku w Królestwie. Na zamku w 1397 roku zawarto unię kalmarską pomiędzy Danią, Szwecją i Norwegią, przez co miasto stało się jednym z najważniejszych w Szwecji. W 1523 roku królem Szwecji został Gustaw Waza, który przebudował zamek, dzięki czemu dziś możemy podziwiać jego piękny renesansowy charakter w najdrobniejszych detalach. Posiada on wieżyczki, wały, fosę, lochy oraz drewniany, zwodzony most.
Największe wrażenie wywiera bogato zdobiona komnata królewska z drzwiami ukrytymi w ścianie.
Do miasta Kalmar z Kalskrony najlepiej dostać się własnym samochodem, który można zabrać ze sobą na pokład promów Stena Line. Można wtedy swobodnie poruszać się zarówno po regionie Smaland jak i Olandii.
Wyspa
Olandia ma tylko 137 km długości i 16 km szerokości. Nie będzie problemem przemierzenie jej samochodem czy nawet rowerem i zwiedzenie najbardziej interesujących miejsc. Na nocleg można zatrzymać się w jednym z ponad dwudziestu kempingów i rozłożyć zwiedzanie wyspy według swoich sił i ochoty.
Południowa część wyspy to teren, w którym dominują przestrzenie pastwisk i stepu. Ta część wyspy jest wietrznym, bo nieosłoniętym obszarem. Warto tam odwiedzić Stora Alvaret - unikalny obszar wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO ze względu na swój krajobraz. Dzięki wapiennemu podłożu i warunkom klimatycznym występuje tam aż 30 odmian orchidei. Ponadto południowy kraniec wyspy słynie ze stacji ornitologicznej. Amatorzy pieszych wycieczek z pewnością zachwyceni będą tą częścią wyspy.
Będąc w południowej części Stora Alvaret warto zobaczyć unikalną rekonstrukcję grodu z epoki żelaza w miejscu jego pierwotnej lokalizacji - Eketorp borg. Jest to "żywe muzeum" odtwarzające warunki życia z epoki żelaza i czasów średniowiecza. "Mieszkańcy" są ubrani w odzież z epoki. Można tam zaobserwować codzienne życie grodziska.
Północna część wyspy jest bardziej zalesiona od wspomnianej już części południowej. Tam możemy wybrać się do pałacu Solliden czyli rezydencji rodziny królewskiej, która spędza część swojego urlopu właśnie tam. Ponadto warto odwiedzić Borgholm - typowe miasteczko letniskowe, w którym znajdują się ruiny renesansowego zamku. Zamek niegdyś był potężną budowlą, nie wytrzymał jednak upływu czasu, regularnych ataków i pożaru z 1806 roku. Mimo lat i wielu zniszczeń Borgholm Slott imponuje jednak rozmiarami. W zachodniej części wyspy znajdziemy przemodelowane przez erozję wapienie. Byrums Raukar jest doskonałym miejscem by zobaczyć, z jakiego materiału zbudowana jest Olandia. Morze i fale wyżłobiły tu ciekawe formy, które tworzą unikalny charakter tego fragmentu wybrzeża.
[mappress mapid="156"]
Olandia - wyspa wakacyjnych marzeń
Druga największa wyspa na Bałtyku, o długości 137 km i szerokości od 4 do 16 km. Jej północny i południowy skraj wyznaczają latarnie morskie: Lange Jan i Lange Erik, pomiędzy którymi można odkryć zróżnicowane krajobrazy, wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Latem wyspa jest bardzo popularnym miejscem, często odwiedzanym przez Szwedów m.in. ze względu na pogodę. Jest to jedno z najbardziej nasłonecznionych obszarów Szwecji.
Olandia zachwyca przede wszystkim przepięknymi krajobrazami, sielską atmosferą oraz długimi piaszczystymi plażami. Wyspa obfituje w niezwykle bogatą i różnorodną faunę i florę. Warto się wybrać do jednej z latarni morskich, z której roztacza się zapierający dech w piersiach widok na morze i wyspę. Krajobrazy Olandii przypominają nieco te holenderskie, za sprawą rozsianych po całej wyspie około 350 wiatraków. Charakterystyczne są również występujące tam wapienne skały.
Przedostać się na Olandię można dzięki sześciokilometrowemu mostowi prowadzącemu z miasta Kalmar przez morską cieśninę. Mostem Ölandsbron mogą poruszać się tylko samochody, ale co godzinę kursuje też autobus, który przewozi turystów wraz z ich rowerami.
Zanim wyruszymy na wyspę
Kalmar to jedno z większych miast w Smalandii, bogate w ciekawe obiekty architektoniczne m.in.: fortecę graniczną, drewnianą starówkę, imponującą katedrę oraz unikalną miejską drewnianą pralnię z lat 20-tych XX w.
Na szczególną uwagę zasługuje zamek kalmarski. Został on wybudowany w XII wieku. Później budowla została wzmocniona i zyskała sławę najbardziej niedostępnego zamku w Królestwie. Na zamku w 1397 roku zawarto unię kalmarską pomiędzy Danią, Szwecją i Norwegią, przez co miasto stało się jednym z najważniejszych w Szwecji. W 1523 roku królem Szwecji został Gustaw Waza, który przebudował zamek, dzięki czemu dziś możemy podziwiać jego piękny renesansowy charakter w najdrobniejszych detalach. Posiada on wieżyczki, wały, fosę, lochy oraz drewniany, zwodzony most.
Największe wrażenie wywiera bogato zdobiona komnata królewska z drzwiami ukrytymi w ścianie.
Do miasta Kalmar z Kalskrony najlepiej dostać się własnym samochodem, który można zabrać ze sobą na pokład promów Stena Line. Można wtedy swobodnie poruszać się zarówno po regionie Smaland jak i Olandii.
Wyspa
Olandia ma tylko 137 km długości i 16 km szerokości. Nie będzie problemem przemierzenie jej samochodem czy nawet rowerem i zwiedzenie najbardziej interesujących miejsc. Na nocleg można zatrzymać się w jednym z ponad dwudziestu kempingów i rozłożyć zwiedzanie wyspy według swoich sił i ochoty.
Południowa część wyspy to teren, w którym dominują przestrzenie pastwisk i stepu. Ta część wyspy jest wietrznym, bo nieosłoniętym obszarem. Warto tam odwiedzić Stora Alvaret - unikalny obszar wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO ze względu na swój krajobraz. Dzięki wapiennemu podłożu i warunkom klimatycznym występuje tam aż 30 odmian orchidei. Ponadto południowy kraniec wyspy słynie ze stacji ornitologicznej. Amatorzy pieszych wycieczek z pewnością zachwyceni będą tą częścią wyspy.
Będąc w południowej części Stora Alvaret warto zobaczyć unikalną rekonstrukcję grodu z epoki żelaza w miejscu jego pierwotnej lokalizacji - Eketorp borg. Jest to "żywe muzeum" odtwarzające warunki życia z epoki żelaza i czasów średniowiecza. "Mieszkańcy" są ubrani w odzież z epoki. Można tam zaobserwować codzienne życie grodziska.
Północna część wyspy jest bardziej zalesiona od wspomnianej już części południowej. Tam możemy wybrać się do pałacu Solliden czyli rezydencji rodziny królewskiej, która spędza część swojego urlopu właśnie tam. Ponadto warto odwiedzić Borgholm - typowe miasteczko letniskowe, w którym znajdują się ruiny renesansowego zamku. Zamek niegdyś był potężną budowlą, nie wytrzymał jednak upływu czasu, regularnych ataków i pożaru z 1806 roku. Mimo lat i wielu zniszczeń Borgholm Slott imponuje jednak rozmiarami. W zachodniej części wyspy znajdziemy przemodelowane przez erozję wapienie. Byrums Raukar jest doskonałym miejscem by zobaczyć, z jakiego materiału zbudowana jest Olandia. Morze i fale wyżłobiły tu ciekawe formy, które tworzą unikalny charakter tego fragmentu wybrzeża.
[mappress mapid="156"]
0 comments: